Vietnam: De reis naar het zuiden

Terwijl ik dit schrijf zit ik op het vliegveld van Ho Chi Minh om straks naar Kuala Lumpur te vliegen. Vanaf dit moment duurt mijn reis nog exact een maand tot ik weer in Nederland land. Dat lijkt misschien nog ver weg maar ik weet inmiddels dat de tijd hier ook heel snel gaat. Het voelt nog als gister toen ik mijn reis richting het zuiden van Vietnam begon ookal heb ik heel veel meegemaakt in de tussentijd.

Rijstvelden en karstgebergten

De eerste bestemming richting het zuiden is omgeven door fel groene rijstvelden, rivieren en karstgebergten. Een prachtige omgeving waar ik Lorena uit Equador ontmoet. Zij is net als ik alleen op reis terwijl haar vriend gewoon moet werken. Lucky us! Samen varen we in een roeibootje tussen de rijstvelden en karstgebergten door. De man die de boot roeit doet dit met zijn voeten in een relaxte positie alsof het niks is. Terwijl de zon langzaam ondergaat trekt de wind aan die door de hoge rijstplanten waait. Steeds meer kikkers beginnen te kwaken en met het geluid van de wind is dit een mooi concert dat door de bergen en grotten echoed. De volgende dag gaan we met een mototaxi de omgeving verder verkennen. Het is ongelofelijk warm en vochtig dus ik begin al snel te zweten als een malle. Helemaal als we een berg beklimmen voor een uitzicht die het gelukkig waard was. De gidsen hebben zoveel medelijden met ons zwetende toeristen dat ze onze tas afpakken en op hun rug naar boven dragen. Eenmaal boven vegen ze ons voorhoofd zelfs nog even voor ons af. De gidsen spreken nauwelijks engels maar we hebben een hele gezellige dag met zijn allen.

Grotten en Jungle

Weer met de nachtbus (pff..) kom ik om 4 uur sochtends aan in een dorpje dat bekend is geworden door een pas ontdekte grot die de grootste is in de wereld. Helaas is deze grot alleen te bereiken met een trekking van een week en een hele zak geld. Ik bezoek wel een paar andere grotten die ook prachtig zijn. De vormen en kleuren in de grotten zijn erg indrukwekkend en van enorm formaat. Ook hier is de omgeving weer prachtig; glooiende heuvels bedekt met dikke jungle en af en toe rijstvelden.

Een blik in de geschiedenis

Onderweg naar de keizerlijke stad Hue bezoek ik een tunnelstelsel dat het huis werd van hele Vietnamese dorpen tijdens de Amerikaanse oorlog. De tunnels zijn benauwd, klein en er komt geen daglicht naar binnen. Ik kan me niet voorstellen dat sommige mensen hier jaren hebben gewoond zonder daglicht te zien en met de constante dreiging van instorting door vallende bommen. De verhalen over de oorlog in Vietnam tijdens mijn geschiedenis examen op de middelbare school komen weer tot leven. Dit wordt nog meer versterkt nadat ik in Ho Chi Minh ook het oorlogsmuseum bezoek waar de oorlog in foto's en verhalen wordt weergegeven. Een erg indrukwekkende collectie van de verschrikkelijk oorlog die hier heeft plaatsgevonden. Aangekomen in Hue ontmoet ik Signe weer. Zij was op hetzelfde moment bij de Gibbon experience in Laos, maar daar kwamen we pas achter toen we elkaar in de bergen van Myanmar ontmoette. We hebben 1.5 week samen gereisd in Vietnam. Erg gezellig!

Lampionnetjes en wenskaarsjes

We verttekken samen op de scooter naar Hoi An via de Hai Van pas en een verlaten waterpark. Het is een prachtige route door de bergen en langs de kust. Een beetje verbrand en moe van de lange rit komen we aan in het hostel. Het is een mooie villa met een terras dat wordt verlicht door lampionnetjes, erg sfeervol! S'avonds komen we een heel schattig en gek vrouwtje tegen waar we en wenskaarsje van kopen. We leggen de wenskaarsjes in het water tussen de andere tientallen lichtjes. Hoi An wordt als het donker is heel sfeervol verlicht door lampionnen en kaarsjes. De volgende dag doen we een kookcursus en bezoeken we de markt met onze lerares. De gerechten die we maken zijn heerlijk maar ik ben bang dat ik ze zelf niet nog eens kan maken. Hoi An was echt genieten met het mooie geheime strand dat we vonden, lekker eten, leuke winkeltjes en sfeervolle verlichting.

Zandduinen en easyriders

Via een vlucht naar Ho Chi Minh reizen we door naar de zandduinen van Vietnam om te kunnen sandboarden. Het vrouwtje dat de sandboards verhuurt smeert nog wat extra wax op de onderkant zodat we extra hard gaan. Een grappige ervaring en natuurlijk zitten we daarna helemaal onder het zand. We verlaten de kust weer en zoeken het hoger op in Dalat. Hier is het lekker koel met af en toe een beetje regen. Achterop de motor van een easyrider verkennen we de omgeving met indrukwekkende watervallen en koffieplantages. De koffie in Vietnam is echt heerlijk! Het is dan ook het grootste koffie export land in de wereld na Brazilië. Na het eten begint het heel hard te regenen en we moeten nog best een stukje lopen. Gelukkig worden we gered door een vriendelijk vrouwtje met paraplu. Ze loopt helemaal met ons mee naar het hostel terwijl ze al bijna thuis was. Vietnamesen zijn erg lief en behulpzaam!

Wilde gibbons en de Mekong homestay

Na Dalat neem ik afscheid van Signe en reis ik naar het Cat Tien NP. Om 4:15 gaat de wekker al! Het is nog hartstikke donker en samen met een gids en twee andere Nederlanders lopen we de jungle in. Na een half uur lopen horen we een fluitende toon in de verte. Het was nog ver weg maar wel overduidelijk een gibbon (weet ik na Laos). Dan beginnen de gibbons opeens volop te zingen en zijn we vlakbij. De gids rent door de bosje en ik volg zo snel als ik kan terwijl ik de bosjes aan de kant duw en met een zaklamp probeer te zien waar ik loop. We volgen het geluid dat steeds harder wordt. Opeens stopt de gids met rennen en wijst naar een hele hoge boom. Ja hoor, daar zijn ze dan al slingerend met hun super lange armen. Dansend door de bomen zingen de gibbons nog een tijdje terwijl wij toe kijken. Een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten. De rest van de middag geniet ik na in een hangmatje aan de rivier.

Nu is het tijd voor de laatste stop in Vietnam; Ho Chi Minh. Voordat ik afscheid neem van Vietnam bezoek ik de Mekongdelta en slaap ik bij een familie thuis. Ze spreken geen van allen engels maar met handen en voeten kunnen we een klein beetje communiceren. De man des huizes neemt me mee naar zijn zoon waar we thee drinken en daarna naar een cafe waar we koffie drinken met zijn vrienden. Weer spreekt niemand engels maar het is een grappige ervaring.

Helaas komt er dan toch een einde aan mijn reis door Vietnam, maar gelukkig heb ik nog een hele maand Azië voor de boeg! Tot in Sulawesi!

PS De foto's van Vietnam staan er op!