Afscheid nemen en nieuwe mensen ontmoeten

Onderweg naar Mandalay vergeet de buschauffeur zijm raam dicht te doen en wordt hij met een grote emmer water nat gegooid. Het waterfestival waarmee ze in Myanmar het nieuwe jaar vieren is begonnen. Bij aankomst besluiten we ons gelijk in het watergvecht te storten. Vlakbij het paleis zijn enorme podia gebouwd waar mensen op staan die iedereen nat spuiten met tuinslangen, maar ook op straat staat iedereen klaar om zoveel mogelijk water over ons en anderen heen te gooien. Er is overal muziek en er wordt veel gedronken. Na een tijdje worden we uitgenodigd om in een oude open jeep mee te feesten met een familie. We rijden door de stad van de ene feestplek naar de andere. Er worden veel foto's van ons gemaakt en we krijgen overal voorrang met de auto. Het is een bijzonder feest om mee te maken en ook wel heerlijk verfrissend met al dat water. Na twee dagen waterfestival willen we de omgeving gaan verkennen. Geen goed idee blijkt, want er worden zoveel emmers water naar ons gegooid dat het te gevaarlijk is om door het verkeer te navigeren. Daarnaast zijn we ook constant doorweekt en dat is op een bewolkte dag best koud. Achja dan maar weer terug naar de stad en weer meedoen met het waterfestival.

Om de stad weer te ontvluchten pakken we de volgende dag een trein de bergen in. Vanuit de trein hebben we een prachtig uitzicht en zien we de zon opkomen boven de bergen. We passeren het Gokteik viaduct dat een van de engste treinritten zou moeten zijn in de wereld. Het valt ons enorm mee maar het is wel leuk! In de bergen huren we een fiets waarmee we oude koloniale huizen bezoeken. We vinden een hotel dat al heel lang is verlaten en waar het volgens de locals spookt. Als we naar binnen gluren gebaart iemand tot onze verbazing dat we even binnen mogen kijken, dus we hebben geluk! Na een tijdje te hebben gefietst nemen we plaats in een koetsje dat rechtstreeks uit een sprookje zou kunnen komen. Het is alsof we even terug gaan in de tijd.

Weer terug in Mandalay is het waterfestival gelukkig voorbij dus we kunnen weer buiten het hotel eten en zijn niet meer constant doorweekt. Onderweg zien we een bijzonder pand dat ons uitdaagd om even een kijkje te nemen. Het blijkt een heel oud klooster te zijn dat niet in de reisboeken staat. Een stokoude monnik wil ons graag even een rondleiding geven door het mooie pand. Het is zo leuk dat je in Myanmar nog allerlei onontdekte plekken kan vinden. Helaas moeten we weer afscheid nemen van het geweldige land Myanmar en ook van elkaar. We sluiten onze reis samen af in Bangkok met een drankje bij zonsondergang in een skybar. Deze vier maanden zijn voorbij gevlogen maar we hebben ook het gevoel dat ze heel lang duurde omdat we zoveel hebben gezien en meegmaakt. Ik check in bij mijn eerste dorm en heb het geluk dat ik de kamer met 1 ander meisje deel. Zo kan ik rustig wennen.

Op het moment dat Sjoerd weer in Nederland land neem ik het vliegtuig naar Hanoi. Het is best wel even wennen dat ik er nu alleen voorsta. Bij aankomst is het visum gelukkig snel geregeld en ben ik in no time in het hostel. De kamer is heel klein en er is snachts veel lawaai dus slapen lukt niet goed helaas. De volgende ochtend ontmoet ik een Koreaans meisje die in dezelfde dorm slaapt. We hebben dezelfde plannen en het klikt dus besluiten we de komende dagen samen te reizen.

De eerste dag in Hanoi drink ik de lekkerste koffie die ik ooit heb gehad, koffie met ei. Het klinkt niet lekker maar het is niet wat je denkt. Ze zeggen dat je niet in Hanoi bent geweest als je geen eikoffie hebt gehad dus ik moest het proberen (gelukkig heb ik dat gedaan). Hetzelfde geldt voor streetfood. We (ik en Mingyoung) doen samen met een gids de Hanoi streetfoodtour waarbij we de beste Vietnamese gerechten proeven. De gids neemt ons mee naar steegjes en restaurantjes waar ik zelf normaal niet zo snel naar binnen zou lopen, maar het eten is fantastisch! Aan het einde van de tour krijgen we natuurlijk weer eikoffie en dan zit ik tot de nok vol. Dit is niet de laatste keer dat ik veel zal eten want het eten in Vietnam is zo goed dat je blijft eten. De tweede dag in Hanoi ga ik alleen op pad en terwijl ik in een druk cafe zit omtmoet ik een jongen die in Hanoi woont. Zijn engels is niet heel goed maar met google maps kunnen we goed communiceren. Hij wil graag engels leren en hij leert mij een aantal woorden vietnamees. Lopend door de stad zijn er meerdere locals die mij aanspreken omdat ze graag even een praatje maken met een buitenlander. Grappig hoe makkelijk ze dat doen, misschien omdat ik alleen ben?

Na een paar dagen Hanoi vertrek ik samen met Mingyoung naar Sapa per nachtbus. De ochtend dat we aankomen beginnen we gelijk aan een driedaagse trekking. Sapa staat bekend om de hoge bergen bezaaid met rijstterrassen. Het regent hier vaak en daarom is het heel groen. Wij hebben geluk want het is drie dagen zonnig als wij daar zijn. De trekking gaat tussen de rijstvelden door en soms moeten we dan ook balanceren op een smal randje. We klimmen en dalen weer af met steeds weer een ander uitzicht dat ons blijft verbazen. We slapen in homestays waar we gezellig met andere reizigers eten en drinken.

Om weer terug naar Hanoi te reizen nemen we de nachttrein. Dit is een stuk comfortabeler dan de nachtbus omdat je een cabine krijgt voor 4 personen met een echt bed. De trein maakt alleen wel veel lawaai en hobbelt behoorlijk. Weer terug in Hanoi neem ik afscheid van Mingyoung want zij gaat weer terug naar Korea. Ik reis daarna door naar Halong Bay, de meest bekende bestemming in Vietnam denk ik. Gelukkig is het weer zonnig want het regenseizoen volgt me op de hielen. In Halong Bay verblijf ik 1 nacht op een boot. Zoals verwacht is het erg toeristisch en is mijn boot zeker niet de enige. Ik begrijp wel waarom want het is prachtig. Vanaf de boot zie ik de karstgebegten voorbij glijden in het groengekleurde water. Savonds hebben we een kleine party tot vroeg in de ochtend dus van slapen komt het niet echt. Straks dus maar weer even bijkomen. Daarna begin ik aan de afdaling naar het zuiden.