Van de bergen in Cambodja naar de lappenmand in Laos!

Het is hier heerlijk fris overdag met veel wind en een zacht zonnetje. S'avonds is het koud en trekken we zo veel mogelijk kleren aan om warm te blijven. We slapen in een ecolodge in de bergen van Cambodja waar we gelukkig een warme douche hebben. De douche is alleen wel buiten dus de wind waait er om je oren. Op de veranda hangt een hangmat waar we kunnen bijkomen van de afgelopen weken. We gaan met een gids op pad om een olifanten sanctuary te bezoeken. We zijn slechts met zn tweeën en een vrijwilliger dus hebben we alle olifanten voor onszelf. In het olifanten sanctuary leven olifanten die eerst heel hard hebben moeten werken, uitgeput waren of gewond. Nu zijn ze met pensioen mede dankzij verachillende NGOs, ecotoerisme en vrijwilligers. Onderweg komen we een aantal grote neushoorn vogels tegen die over onze hoofden suizen. Het blijven prachtige vogels om te zien. De olifanten lopen vrij rond en worden elke middag gewassen in de rivier. Nadat we zelf een verfrissende duik hebben genomen bij een waterval mogen wij de olifanten wassen en nat spetteren. De dieren hebben een hele stugge dikke huid met harde plastic aanvoelende haartjes. Ze vinden het fijn als we ze wassen en zo kunnen we de olifanten een grote knuffel geven in het water. Het voelt erg bijzonder om zo dicht bij deze enorme vriendelijke reuzen te komen.

Inmiddels heb ik helaas al wel een aantal dagen pijn bij mijn ribben. Ik kan gelukkig wel zonder veel pijn lopen dus besluiten we ons reisplan gewoon door te zetten.

We vertrekken naar het noorden waar we een jungletrekking doen. De tocht begint achterop een motor over een enorm stoffige weg. Als we bij de rivier komen waar we met de boot zullen gaan zitten we helemaal onder het oranje stof. Sjoerd grapt dat mijn huidskleur op die van Donald Trump lijkt, helaas heeft hij gelijk. Na de boottocht wandelen we drie uur door de jungle. Er wordt veel illegaal hout gekapt en onderweg horen we dan ook meerdere kettingzagen. Als ze zo door gaan is er over tien jaar geen bos meer in Cambodja. Erg zonde maar voor veel mensen ook de enige manier om aan de armoede te ontsnappen. Na de wandeling slapen we bij een waterval in hangmatten. S'nachts is het heel koud dus dat was wel even afzien.

De dagen nadat we weer terugkomen van de trekking begint de pijn bij mijn ribben steeds erger te worden. We kunnen de pijn niet langer negeren en zullen toch hulp moeten zoeken. De ziekenhuizen in Cambodja zijn heel slecht en niemand spreekt er engels. Dit is dus geen optie en vertrekken we naar Laos waar we hopelijk een fatsoenlijk ziekenhuis kunnen vinden. Er zou een internationaal ziekenhuis in de stad Pakse zitten dus gaan we daar maar heen. Het ziekenhuis lijkt meer op een huisartsenpost met een wachtruimte in het midden van de enige gang die omringt is met deuren waarachter kleine kamertjes zitten. De doktor spreekt nauwelijks engels dus met handen, voeten en google translate proberen we uit te leggen wat er aan de hand is. De dokter heeft geen idee dus onderga ik een volledige bodycheck compleet met bloedtest, x-ray, urinetest en echo. Dit alles vindt plaats in twee dagen met een infuus van twee uur tussendoor. De dokter heeft nog steeds geen idee, behalve dat er een ontsteking is ergens. Met een heftige pijnstiller middels een injectie in mijn bips en een zak vol pillen gaan we weer naar het hotel. De pijn begint langzaam minder te worden al weet ik niet of het door alle pijnstillers komt of omdat ik weer beter wordt. Na een aantal dagen kunnen we de reis weer vervolgen en nu is de pijn gelukkig al een stuk minder.

We zijn inmiddels een week in Laos en hebben behalve het ziekenhuis en de hotelkamer nog niet veel gezien. We besluiten daarom om in Tha Khaek "The Loop" te doen met een scooter. Deze Loop/route duurt 3 dagen en is 450 km. We rijden door mooie dorpjes, indrukwekkende karstgebergten, langs meren, watervallen, jungle en grotten. Het landschap veranderd elk uur en we kijken onze ogen uit. S'nachts slapen we in kleine afgelegen dorpjes in een guesthouse. Op dag drie varen we door een grot van de ene naar de andere kant. De bestuurder vaart de boot met hoge snelheid tussen de smalle openingen in de rotsen door. Elke keer is het weer spannend of we niet zullen crashen in het pikke donker met slechts een zaklamp die de de route verlicht. De grot is wel 7,5 kilometer lang dus het duurt een uur om van de ingang naar de andere kant te varen. De laatste dag zijn we wel moe van het vele rijden en weten we nu dat ook scooter rijden toch wel vermoeiend kan zijn, ook als je achterop zit. Inmiddels zitten we in de hoofdstad Vientiane van Laos waar je hele lekker taart kan eten! Hier kunnen we de calorieen dus weer aanvullen om vervolgens verder noordwaarts te reizen.