Hello hello hello...!!!

Aangekomen in Siem Reap, Cambodja realiseren we ons pas echt hoe lawaaierig, smerig en druk Manilla was. De viering van het Chinese Nieuwjaar in de stad maakte dit contrast nog groter door al het vuurwerk en de vele mensen die hier op afkwamen. We worden opgehaald van het vliegveld bij Siem Reap in een paardenkar, maar dan zien we dat de kar wordt getrokken door een motor in plaats van een paard. Deze versie van de tuktuk is erg comfortabel. Zeker als je het vergelijkt met de tricycles in de Filipijnen. Onderweg naar het hotel dringt het nu werkelijk tot ons door dat we niet zomaar op vakantie zijn maar echt op reis, anders zouden we nu wel weer in Nederland zijn.

De eerste dag in Cambodja gaan we meteen op tempeljacht. Het befaamde tempelcomplex dat dicht bij Siem Riep ligt, Angkor genaamd, is wellicht de meest bekende toeristische bestemming in Zuidoost-Azie. De verschillende tempels liggen in de jungle en beslaan meerdere km2. Je hebt minstens 2 dagen nodig om de meeste tempels te kunnen bezoeken. De beroemde tempel, Angkor Wat, viel op het eerste oog een beetje tegen maar hoe langer we daar rondliepen en hoe meer gangen we ontdekten des te mooier we het vonden. De tempel had ons toch nog verrast ondanks de enorme hoeveelheden Chinezen die er al selfiemakend doorheen liepen. Jeetje wat was het druk! Gelukkig is de tempel zo groot dat er genoeg plekken waren zonder Chinezen. Met een tuktuk hebben we nog verschillende andere tempels bezocht. We vonden de tempels die worden opgeslokt door de jungle het meest indrukwekkend. De grote bomen die dwars door de tempelmuren groeien geven het een waar Indiana Jones gevoel. De laatste dag bij de tempels hebben we de zon zien opkomen boven Angkor Wat. Een mooi gezicht maar ook nu waren we zeker niet de enigen. Achter ons stond een enorme menigte (vooral chinezen) gewapend met statiefen, camera's en selfiesticks. Het was alsof iedereen klaar stond om de mooiste foto te maken van een filmster die elk moment kon verschijnen. Gelukkig stonden wij vooraan en hebben we het hele spectakel goed kunnen zien.

Het eten in Cambodja is heerlijk met verse kruiden en een grote verbetering als je het vergelijkt met het meeste eten in de Filipijnen. Sjoerd grapt dat hij vanaf nu alleen nog maar van het ene restaurant naar het ander wil gaan om al etend de dag te vullen. Helaas hebben we in ons enthiousiasme ook iets gegeten wat niet helemaal goed bleek te zijn dus lassen we een rustdag in.

Na Siem Reap vertrokken we naar de stad Battambang. Op het moment dat we uit de bus stapten werden we overspoeld door tuktuk drivers. Ons een weg banend door de menigte wisten we de tassen te bereiken die uit het ruim werden gehaald. De volgende dag hebben we met een scooter de omgeving verkend. Zo hebben we een ritje gemaakt met een bamboe treintje op het platteland net buiten de stad. Een trein was het echter nauwlijks want we zaten op een plaat gemaakt van bamboe dat balanceerde op 4 wielen en werd aangedreven door een motortje. Vroeger werden de treintjes gebruikt om rijst en andere producten van het land naar de weg te vervoeren. De rails loopt dan ook door de rijstvelden maar is nu vooral in gebruik voor toeristen. De treintjes rijden over een enkel spoor dus regelmatig moest een tegemoet komend treintje worden gedemonteerd zodat wij er langs konden of andersom. In de middag hebben we een aantal scholen bezocht, gesponsord door de EU, die arme kinderen een kans geven om een opleiding te volgen. Naast gewone lessen kunnen de kinderen ook kiezen voor acrobatiek-, schilder- of muziekles. Alles wat de kinderen hier leren wordt savonds in een circusvoorstelling getoont. Bij binnenkomst worden we vrolijk door gillende en zwaaiende kinderen begroet die ons vervolgens allemaal highvifen en hello hello hello blijven roepen. De wat oudere kinderen zijn wat terughoudender en lachen verlegen naar ons. Het is goed om te zien dat dit soort initiatieven helpen om kansarme jongeren een toekomst te geven.

Na een lange busreis arriveren we in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Hier duiken we gelijk in het gruwelijke verleden van Cambodja toen het land werd geteisterd door de Khmer Rouge, oftewel de rode khmer. Ter voorbereiding heb ik het boek "First they killed my father" van Luong Ung gelezen. In dit boek beschrijft een toen nog jong meisje wat haar gezin meemaakte tijdens deze periode. Hierdoor spreekt het bezoek aan de killingfields en de Tuel slueng gevangenis nog meer tot de verbeelding. In de Tuel sleng gevangenis zien we de cellen waar gevangenen werden vastgehouden en gemarteld. De vele foto's die bewaard zijn gebleven laten de beelden zien van het vreselijke verleden en maken een diepe indruk. Op de betegelde vloer zitten zelfs nog sporen van bloed. Een aantal toeristen wordt zo geraakt door alles wat ze hier zien dat ze hun tranen niet kunnen bedwingen. Zelf hebben we ook een brok in onze keel aan het einde van de audiotour. Na de gevangenis gaan we naar een van de velen killing fields in het land. Hier werden duizenden mensen uiteindelijk vermoord door de khmer rouge. Het is nog niet heel lang geleden dat dit alles plaats vond, tussen 1975 en 1979. Als je nu tussen de massagraven en monumenten door loopt kunnen we nog steeds tanden, botten en stukken kleding vinden van de slachtoffers.

We verlaten Phnom Penh weer om naar Kampong Cham te reizen. Dit slaperige stadje ligt aan de Mekong rivier. Als echte Nederlanders huren we hier een fiets om per bamboebrug naar een eiland in de Mekong te fietsen. Deze bamboebrug wordt elk jaar na het regenseizoen gebouwd zodat de bewoners de rivier kunnen oversteken als deze te laag staat voor de veeboot. Terwijl we over de brug fietsen bouncen de elastische bamboestokken op en neer waardoor je extra vaart moet maken om niet te vallen. Verschillende scooters passeren ons met een geweldig kabaal als de bamboestokken tegen elkaar klappen door het gewicht. We komen ook ruiters tegen die een paard en wagen besturen. Op het eiland mogen in principe geen auto's komen dus is het paard en wagen een veelgebruikt vervoersmiddel. Het is een oase van rust als we aankomen. De stoffige zandpaden zijn overgroeid met bananenbomen, palmen en mangobomen. De vrouwen zijn onder de bomen aan het koken en kinderen rennen vrolijk rond. Het voelt voor ons een beetje alsof we over een camping rijden. Als de kinderen ons zien aankomen roepen ze zo hard als ze kunnen hello hello hello en beginnen wild te zwaaien. Lachend kijken ze ons na, helemaal blij dat we terugzwaaien. Een meisje is zelfs zo enthousiast dat ze op mijn benen begint te trommelen als ik even afstap. Er komen blijkbaar niet veel toeristen op het eiland. Onderweg kopen we een cocosnoot en watermeloen als lunch. De huisjes op het eiland zijn traditioneel khmer en staan op hoge palen. Later zullen we in zo'n huisje slapen.

De volgende dag vertekken we naar Kratie, een stadje dat ook aan de Mekong rivier ligt. We maken hier een fietstocht langs de Mekong en slapen s'avonds op een eilandje bij een familie thuis. De fietstocht was erg zwaar want er was geen schaduw dus de zon brandde flink op onze hoofden. Dit hadden we een beetje onderschat, maar toen we zittend in de Mekong de Irriwady dolfijnen voorbij zagen komen met de zonsondergang op de achtergrond, waren we de fietstocht snel vergeten. Het huis van de familie waar we slapen heeft geen meubilair en slechts enkele matrasjes op de grond afgeschermd door een gordijntje voor privacy. Buiten is een hokje met een frans toilet en een kraantje om je te wassen. Onder het huis dat op palen staat hangen een paar hangmatten en lopen kippen rond. Bijzonder om te zien hoe weinig je eigenlijk nodig hebt. De volgende dag moeten we het hele eind weer terugfietsen. Ik heb uiteindelijk een taxi genomen maar sjoerd is dapper doorgefietst. We zijn nu in de bergen waar het een stuk frisser is dus hier kunnen we weer een beetje bij komen van de hete afgelopen dagen.


PS we hebben helaas niet de gelegenheid gehad om foto's toe te voegen maar deze zullen zsm volgen